Najskuteczniejszą metodą jest szczepienie przeciwko parwowirozie które pozwala nabyć odporność. 

Dezynfekcja parwowirozy polega na chemicznej inaktywacji wirusa i można ją wykonać dzięki ozonowaniu pomieszczeń, można również wykorzystać metodę zamgławiania termicznego przy wykorzystaniu preparatów celowanych w dezynfekcje parwowirozy. 

Parwowirusy jako że nie mają otoczki lipidowej są wyjątkowo odporne na niesprzyjające warunki środowiskowe a w temperaturze pokojowej są aktywne przez nawet 6 miesięcy. Przenoszone na ubraniach czy w wydzielinach chorych zwierząt stają się szybkim źródłem zakażeń młodych zdrowych zwierząt oraz ludzi. Dodatkowo odporność na podstawowe detergenty sprawia iż zapewnienie młodemu szczeniakowi bezpieczeństwa podczas pierwszych tygodni życia jest jeszcze trudniejsze. 

Dezynfekcja parwowirusa i profilaktyka 

Wirusy nie posiadają zdolności replikacji po za komórką nosiciela (gospodarza) dodatkowo wirus parwowirozy nie potrafi nakłonić komórki do replikacji własnego DNA, dlatego musi atakować głównie komórki szybko dzielące. Po przedostaniu się do komórki wirus wykorzystuje enzymy aby wejść do jądra komórkowego i zacząć replikować ( kopiować ) swój materiał genetyczny. Gdy wirus osiągnie już liczbę maksymalną komórka pęka a wirus infekuje kolejne. Wirus może również opuścić komórkę przed jej rozpadem co skutkuje szybszym infekowaniem zdrowych komórek. 

Namnażanie parwowirusów

Droga przenoszenia ludzkiej odmiany parwowirusa (B19) jest to droga kropelkowa, podczas kaszlu czy kichania wirus przedostaje się z nosiciela na osobę zdrową. Wysoki współczynnik zaraźliwości (50-60%) powoduje lokalne wybuchy epidemii a zakażenia dotyczą często dzieci. Okres zaraźliwości to około 7 dni w przypadkach z osłabioną odpornością znacznie się wydłuża. W odróżnieniu od zwierząt osoby zainfekowane parwowirusem przechodzą chorobę dość łagodnie. Początkowo na policzkach pojawia się wysypka która opada na ramiona oraz tułów i zmienia się w charakterystyczne plamy. Wysypka po pewnym czasie zanika bez pozostawienia śladów. Zdarza się iż w czasie choroby występuje zespół chemolityczno-mocznicowy. W momencie pojawienia się wysypki osoby zakażone nie są już zagrożeniem dla innych oraz nie wymagają izolacji. 

Parwowiroza u ludzi

Parwowiroza kotów określana jako panleukopenia kotów jest wywoływana przez wirus parwowirus FPV który najczęściej atakuje młode osobniki którym skończyła się odporność matki. Objawy występują gwałtownie i charakteryzują się apatią, niechęcią do ruchu czy brakiem apetytu, następnie pojawiają się torsje (wymioty) i krwawa biegunka. Nazewnictwo panleukopenia jest ściśle powiązane z dużym spadkiem liczby białych krwinek w badaniu morfologicznym.

Parwowiroza u kotów - Panleukopenia kotów

Parwowiroza jelitowa charakteryzuje się osłabieniem zwierzęcia, wymiotami, ostrą biegunką. Gdy wirus zaatakuje serce (parwowiroza sercowa) pojawiają się duszności i sinienie błon śluzowych psa. Zakłóca prawidłowy transport tlenu w organizmie. Charakteryzuje się również nagłą śmiercią czworonoga

Często gdy mówimy o parwowirozie to dotyczy to psów, potocznie nazywana psi tyfus.

Wywołuje ją wirus z rodziny Parvoviridae (CPV-2) wykazuje on dużą odporność na warunki atmosferyczne oraz chemię więc często psy mogą zachorować nawet bez wychodzenia z domu, wirusa możemy przynieść do domu przykładowo na podeszwach butów.

Parwowiroza u psa – przyczyny – objawy – leczenie parwowirozy

Jeśli test na obecność parwowirusa okaże się pozytywny daje nam to pewność. Należy stosować surowicę odpornościową aby wesprzeć leczenie objawowe. Najskuteczniejszą ochrona przed parwowirozą jest szczepienie które należy podać zwierzęciu gdy jest młode. Brak szczepienia jest głównym powodem dla którego nie należy młodych zwierząt wyprowadzać na zewnątrz, aby nie miały kontaktu z dorosłymi, potencjalnymi nosicielami zwierzętami. Jeśli młode nie zostało zaszczepione można szczepienie wykonać w dowolnym momencie

Badanie na obecność parwowirusów jest badaniem diagnostycznym polegającym na wykonaniu testu który wykrywa antygeny parwowirusa w odchodach lub wymiocinach. Część testów nie wymaga specjalistycznej wiedzy i wystarczy wykonać go samemu w domu.

Parwowirozę powodują wirusy które wyjątkowo zagrażają młodym zwierzętom (do szóstego miesiąca życia), jednak atakują również starsze, które chorobę przechodzą łagodniej. Parwowirusy atakują komórki szybko dzielące się szczególnie infekuje komórki kostne, szpiku kostnego, jelit oraz komórki serca. Choroba jest wysoko śmiertelna.

Parwowirozę należy sklasyfikować jako: niebezpieczna choroba zwierząt. Obecnie bagatelizowana staje się coraz większym problemem. Choroba zwierząt początkowo objawia się typowo dla zatrucia pokarmowego, zwierzę traci apetyt oraz pojawia się biegunka. Objawy jednak nie mijają tylko nasilają się w miarę upływu czasu.

PARWOWIROZA - PSI TYFUS - PANLEUKOPENIA

Parwowirus powodujący prawowirozę  atakuje zwierzęta oraz ludzi. Co to parwowiroza? Jak rozpoznać parwowirozę? Jakie objawy ma psi tyfus? Dezynfekcja parwowirozy: jaka metoda jest skuteczna?

© 1995-2021 PCO SOLUTIONS

Subisława 15/1 1th flor

80-354 Gdańsk

kontakt@pcosolutions.pl

+48 886 313 414

PCO SOLUTIONS - nowoczesny zakład DDD

Pco Solutions w Google