Często Sierścień psi nazywany jest również wszołem psim. Żywi się złuszczającym naskórkiem zwierząt, wydzielinami z ran. Jest powodem chorób zwierzęcych jak wszołowica oraz przenosi miedzy innymi tasiemca psiego.

Jest to pasożyt żerujący nie tylko na psach.

Roznoszenie chorób

Samica gotowa do złożenia jaj składa je u podstawy sierści, następnie po kilku dniach z jaj wykluwają się larwy. Dorosłe osobniki powstają dopiero po trzech linieniach larw, które mogą przez 2 tygodnie przetrwać bez pożywienia. 

Życie Sierścienia psiego

Silna inwazja wszy lub wszołów zwykle objawia się zaniedbaną sierścią oraz obecnością jaj i larw na włosach lub dorosłych pasożytów w sierści. Silna infestacja może spowodować egzemy z powstawaniem strupów

oraz wyłysienia. W przypadku L. setosus, który często pobiera krew opisano powodowane przez niego uszkodzenia skóry w postaci przeczosów, zmian przypominających owrzodzenia, a nawet zmiany martwicze.

Inwazja wszy i wszołów prowadzi zazwyczaj do silnych podrażnień będących wynikiem przemieszczania się pasożytów, co powoduje, że zwierzę jest niespokojne, objawia gwałtowne zachowania oraz nadmiernie

drapie się i ociera.

Objawy

Mały owad - poważny problem

Sierścień psi jest niewielkim insektem butującym głównie na psach. Jego niewielkie ciało o rozmiarze 0,5 do 2mm ubarwione jest na brudnożółto. Ciało ma spłaszczone oraz jest pokryte wytrzymałym chitynowym pancerzem. Jego czepne odnóża oraz gryzący aparat gębowy ułatwiają żerowanie oraz butowanie na ofierze. Odwłok Sierścienia psiego jest gęsto pokryty szczecinami. 

Sierścień psi to owad, szkodnik atakujący głównie psy. Ewolucyjnie jest wyspecjalizowany do żerowania na czworonogach. Dezynsekcja pomieszczeń w którym znajduję się pies oraz konsultacja weterynaryjna są konieczne. 

Dezynsekcja - tępienie insektów